… , n=0, 1, 2, 4, 8

اعدادبدست آمده با دقت خوبي با فاصله واقعي سيارات همخواني داشت:

براي فاصله 2.8 برابر فاصله زمين از خورشيد در آن زمان سياره اي يافت نشده بود. بسياري از اخترشناسان عقيده داشتند که سياره اي کوچک در اين فاصلۀ بين مريخ و مشتري وجود دارد که کشف نشده است. جستجوي منظم نوار دايرِةالبروج براي يافت اين سيارۀ مفقود از اواخر قرن هجدهم شروع شد و سرانجام در اولين روز قرن نوزدهم، يک منجم ايتاليايي به نام جوزپه پياتزي، موفق شد جسم کوچکي را در حدود اين فاصله از خورشيد بيابد که آن را سِرِس ناميد. بعد از آن نيز اجرام ديگري با همين فاصله از خورشيد کشف شدند. اخترشناسان آن دوران اين نظريه را پيش کشيدند که در آن فاصله از خورشيد، بجاي يک سياره، تعداد زيادي سيارک وجود دارد که با کشف تعدادزيادي از اين سياکها در سالهاي بعد اين نظريه تاييد شد.در حقيقت رابطه تيتوس_بُد محرک اصلي کشف سيارکها بود.

سالها بعد نيز سيارۀ اورانوس کشف شد که فاصله اش با فاصله پيشبيني شده توسط رابطه تيتوس_بُد نيز مي خواند!(19.6 بنابر رابطه و 19.9 بنابر اندازه گيري). اما فاصله سيارات بعدي نپتون و پلوتو در اين رابطه صدق نمي کنند. امروزه نظريه اي که به نظريه واهلش ديناميکي(Dynamical Relaxation) موسوم است توضيحي براي اين رابطه يافته است. بنا به اين نظريه، سيارات نخست در مدارات متفاوت تکوين يافتند؛ اما سپس به مداراتي منتقل شدند که نيروهاي اغتشاشي گرانشي ديگر سيارات را به حداقل برسانند. نتيجه اين کار از نظر رياضي به روابطي شبيه رابطه تيتوس_بُد منجر مي شود.